Ümit kesmem senden

Yâ Rab, hep bozsam tevbemi,
Ümit kesmem asla senden.
Günah doldursam heybemi,
Ümit kesmem asla senden.

Seviyorum Rabbim seni,
Günahım çok affet beni,
Sil hepsini eski yeni,
Ümit kesmem asla senden.

İmansızlar keser umut,
Görmüyoruz derler somut,
Belli olur bir gün komut,
Ümit kesmem asla senden.

Evim barkım yıkılsa da,
Malım mülküm yakılsa da,
Peşime el takılsa da,
Ümit kesmem asla senden.

Ellerimi bağlasalar,
Gözlerimi dağlasalar,
Urganımı yağlasalar,
Ümit kesmem asla senden.

Bataklarda batıp kalsam,
Namazları eksik kılsam,
Günah deryasına dalsam,
Ümit kesmem asla senden.

Ayaklarım kayar mı ki?
Azgın nefsim doyar mı ki?
Din emrine uyar mı ki?
Ümit kesmem asla senden.

Nimetlerin gelmez dile,
Başka kitap almam ele,
Küfre girmem bile bile,
Ümit kesmem asla senden.

Gaflet ile geçse yaşım,
Belalara girse başım,
Zehir ile pişse aşım,
Ümit kesmem asla senden.

Boşa geçse, gençlik çağı,
İlacıma konsa ağı,
Aş deseler karlı dağı,
Ümit kesmem asla senden.

Halimden hiç sorulmasa,
Yaralarım sarılmasa,
Akan sular durulmasa,
Ümit kesmem asla senden.

Gelir bunca nimet nerden?
Medet ummam başka yerden,
Yunus geçer bir gün serden,
Ümit kesmem asla senden.